Jak powstała angora, czyli fretka długowłosa?
Fretka angora to mutacja, powstała z połączenia dwóch krótkowłosych fretek o dłuższym futrze niż u innych.
Pierwsza fretka angora pojawiła się w Szwecji około 30 lat temu. Szwedzki rolnik zauważył, że u niektórych jego fretek wystąpiła przypadkowa mutacja, która charakteryzowała się dłuższym futrem (włosem), w szczególności na tylnych łapach i na reszcie ciała. Po pewnym czasie rolnik zdecydował się sprzedać wszystkie swoje fretki, odznaczające się dłuższą sierścią, norweskiej fermie, która aby osiągnąć i utrwalić długowłosą mutację, rozpoczęła ich rozmnażanie między sobą, pomimo bliskiego pokrewieństwa, nie myśląc o konsekwencjach genetycznych. Poprzez chów wsobny osiągnięto charakterystyczne dla fretek angor cechy, takie jak:
- pożądane, długie futro
- mniej pożądany, zniekształcony i owłosiony nos
- niepożądany i negatywny problem z laktacją u samic oraz płodnością, a raczej jej brakiem u samców
Fretki o powyższej charakterystyce, znów zostały odsprzedane i ponownie trafiły do Szwecji, gdzie importer zaczął łączyć je z tchórzami. Samice angory były kryte samcami tchórza, a ich młode były odkarmiane i wychowywane przez samice tchórza. Celem tego krzyżowania było wzmocnienie „odmiany” oraz polepszenie zdolności rozrodczych tych zwierząt, co okazało się skuteczne (odzyskanie płodności u samców).
Powyższe tłumaczy również fakt, dlaczego pierwsze pokolenia angor były bardziej agresywne.
W 1997 roku całe stado fretek angor, ponownie zostaje sprzedane, tym razem Duńczykowi (Sorren Thingaard), który rozpoczyna ich hodowlę i export, głównie do USA. Fretki te były źle karmione i nieoswojone, co także przyczyniło się do mitu „większej dzikości (agresywności) angor”. Marc Morrone, który był wyłącznym importerem duńskich fretek na USA, zwrócił uwagę Sorrenowi, że fretki są bardzo gryzące. Sorren zaczął robić selekcję wybierając tylko osobniki najspokojniejsze. Sorren kontynuował tworzenie linii angor na coraz większą skalę, wzmacniając ją, w razie potrzeby fretkami krótkowłosymi. Stał się przez to największym hodowcą angor na świecie.
Aby utrzymać monopol, fretki angory początkowo były sprzedawane i wywożone za granicę, tylko po wcześniejszej kastracji. Około 2000 roku duński weterynarz odmówił dalszego kastrowania fretek poniżej 6 miesiąca życia, tak więc zwierzęta były wywożone do USA bez kastracji i na miejscu zabieg wykonywał lekarz weterynarii z Nowego Jorku.
W tym samym czasie Sorren, wysyłał także fretki do innych krajów europejskich – głównie do Czech, gdzie miały być wykastrowane przed sprzedażą. W 2003 roku weterynarz czeski i amerykański także odmówili kastracji fretek poniżej 6 miesiąca, gdyż zauważono, że wczesna kastracja wpływa na wzrost zachorowań na nadnercza. Od tego momentu angory były sprzedawane z umową kastracyjną.
Warunki hodowlane, które miał Sorren były niezgodne z wprowadzonym w latach 2004-2005 nowym prawem europejskim, regulującym przepisy dotyczące przetrzymywania i chowu zwierząt (standardy i rozmiary klatek), co zmusiło go do znalezienia nowego miejsca dla hodowli. Dlatego przeniósł się do Chin, gdzie prawo pozwalało mu na swobodę działania.
Dlaczego mówi się o błędach genetycznych?
Rozmnażanie w bliskim i dalszym pokrewieństwie, inaczej inbred i chów wsobny, zaowocowało występującymi u angor problemami związanymi z rozmnażaniem:
- samice w ogóle nie produkują mleka lub produkują go zbyt mało i o zbyt niskiej jakości (zawartości energii) by móc wychować maluchy – nie wiadomo co powoduje ten problem, czy jest to problem listwy mlecznej, czy niedoboru hormonów/enzymów
- samce miały problemy z płodnością
Obecnie, dzięki temu, że jednak dość często łączono angory z fretkami krótkowłosymi, udało się zniwelować problem bezpłodności u samców. Na dzień dzisiejszy, nie ma doniesień o niepłodnych samcach. Natomiast samiczki nadal mają problemy z mlekiem i bardzo rzadko zdarza się samica posiadająca dostateczną ilość oraz dobrą jakość mleka, aby wykarmić młode…
Co można zrobić, aby wcześniej czy później angory nie miały więcej problemów?
Eliminacja problemów polega na odpowiednim dobieraniu osobników, przeznaczonych do dalszego rozmnażania:
- angory należy łączyć zawsze z fretkami krótkowłosymi lub półangorami
- absolutnie nie należy rozmnażać angory bez znanego pochodzenia lub z intensywnym inbredem/chowem wsobnym we wcześniejszych pokoleniach
- należy unikać połączenia angory z angorą
Jak widzimy, najlepszym rozwiązaniem jest połączenie angory i fretki krótkowłosej (standardowej), angory i półangory lub półangory i półangory. Jeżeli zdecydujemy się na połączenie dwóch, długowłosych fretek, to powinniśmy zadbać o najlepszy ich dobór – należy skojarzyć dwa zwierzęta o możliwie najdłuższym rodowodzie, w którym ilość długowłosych osobników będzie możliwie najmniejsza. W ten sposób zapewni się różnorodność genetyczną, która na pewno przyniesie dobre rezultaty, zmniejszając choroby genetyczne w przyszłości.
Charakterystyczne cechy angor
To co wyróżnia czystą angorę od innej fretki:
- zniekształcony nos, bardzo rzadko „prawie normalny” – angory zawsze mają podwójne skrzydełka, nos jest bardziej płaski, jest także większy, a u samic bardziej szpiczasty
- sierść wewnątrz i na zewnątrz nosa – czasami nos jest bardzo owłosiony a czasami mniej
- długie futro – długość włosa jest zróżnicowana i jest zależna od pory roku (zależność od temperatury otoczenia, w której przebywa fretka) – mogą być osobniki o krótszej sierści, trochę dłuższej niż u fretek standardowych i osobniki o bardzo długiej sierści, osiągającej długości nawet 15-20 cm!
- podszerstek, który jest długości włosów pokrywowych (dlatego wcześniej uważano, że go nie ma, ale zauważono, że włosy mimo tej samej długości mają różną strukturę)
Tak więc mamy cztery charakterystyczne cechy angor: zniekształcony i większy, owłosiony nos, długi włos okrywowy i podszerstek. Niektórzy twierdzą, że angora powinna posiadać wszystkie te cechy, lecz nie jest to prawda. Aby fretka kwalifikowała się jako angora, wystarczy aby miała podwójne skrzydełka nosa. Więc, jedyną pewną cechą, pozwalającą odróżnić angorę od fretki standardowej lub półangorki jest jej nos.
Zdarzają się fretki „rarytasy”, czyli angorki z „normalnym” nosem, który jednak nie jest identyczny z nosem standardowej fretki, ponieważ nadal widać na jego bokach bardzo malutkie skrzydełka.
Przykład nosa bardzo owłosionego…
Przykład nosa mało owłosionego…
Przykład nosa „normalnego”…
Mówi się też, że fretki angory mają inny kształt głowy, oczu, a także często są większe i mają ciało bardziej elastyczne, co do końca nie jest potwierdzone, bo były one porównywane z „chuderlawymi” fretkami amerykańskimi.
…
by: Alessia Tati, Angela Maran
tłumaczenie: Eva
korekta: Ana
foto:
1) castel anselmo
2) sandra
3) ferrett vendetta
4) ferretta.pl
5) sandra
6) fabio b
© All rights reserved or Some rights reserved, publikacja powyższych zdjęć wymaga zgody autorów
źródło:
1) Ferret Vendetta*It
2) Wildcats Ferrets*Fr
…
Odświeżony i uzupełniony temacik o angorkach… ;-)